Januari is voorbij en ik kan oprecht zeggen dat me dat spijt. Wat een heerlijke maand was het. Ik had twee challenges lopen. Een heeft zich in t openbaar voltrokken en de andere in alle stilte.

De openbare challenge was de #opruimchallenge. In het tijdsbestek van 31 dagen heb ik een kleine vijfhonderd spullen uit ons huis verwijderd. Boeken, tijdschriften, kleding, speelgoed, vazen, potten, souvenirs, en veel dingen die ooit een kortstondig gevoel van geluk gaven, maar al spoedig devalueerden tot een bezit, een ballast.

De meeste moeite had ik eerlijk gezegd met het wegdoen van souvenirs en wat boeken van het Engelse koningshuis (princess Diana stal ooit mijn hart). De souvenirs stonden voor avonturen, verre reizen en boeiende herinneringen. De rugzak die gemaakt werd in Thailand waar ik de vluchtelingenkampen van de Hmong en de Karen bezocht. Waar ik dokter Cynthia ontmoette toen ze net haar veldhospitaal had opgericht. Dat was jaren voor ze de Four Freedoms Award kreeg. De muziekinstrumentjes uit Kenya, waar ik in de sloppenwijken rondliep. Een schat aan herinneringen.

Ik heb er foto’s van. Alles wat weggedaan is, staat op de foto. Om me eraan te herinneren dat dingen vergankelijk zijn. En dat je de echt belangrijke dingen in je hart bewaart.

Het wegdoen van al die dingen was uiteindelijk toch niet moeilijk. Sommige dingen mocht ik weggeven aan anderen, die er ook weer van mogen genieten. De rest van de nog bruikbare dingen is naar de weggeefwinkel gegaan. Een prachtig initiatief in Amersfoort voor mensen die t goed kunnen gebruiken.

Maar nu is februari aangebroken en ik val in een gat. Er zijn nog veel kleine dingetjes die ik weg moet doen. Heel veel papieren (artikelen die ik ooit schreef). De echte uitdaging gaat pas beginnen!

P.s de tweede challenge was een #afvalproject. Ook succesvol. 4,3 kilo in een maand. Ook dat wordt de grote uitdaging in februari om t vol te houden!