Het thema van de herdenking van de Tweede Wereldoorlog is dit jaar – 2017 – de kracht van persoonlijke verhalen. Oud-Elsevierhoofdredacteur Arendo Joustra schreef er deze tekst over.  De komende weken wil ik hier stukjes publiceren van het boekje dat mijn moeder -Margaretha Adriana Maria Barneveld (1937-2016) -schreef over haar herinneringen aan het laatste oorlogsjaar 1944-1945. Ze woonde destijds in Kampen.

De vlag

Op een middag kreeg ik van moeder een bolletje breigaren. Het was maar een klein kluwentje. Ze had het niet meer nodig en ik kon het goed gebruiken. Ik pakte ene schaartje en begon te knippen.Eerst knipte ik een lange draad en daarna een heleboel korte.Nu knoopte ik de draadjes een voor en dwars op de lange draad, zo dicht mogelijk naast elkaar. De uiteinden bleven leeg. Ik pakte mijn pop en knoopte de draad om haar hals. De korte draaitjes bengelden op haar rug. Ik had nu een pop met echt haar!

Mijn moeder stond bij de tafel, waarop ze een krant had uitgespreid. Allerlei vormen knipte ze uit de krant. Ik wist wat ze ging doen. Ze zou een rood rokje maken. Voor mijn broertje een blauw broekje en ook nog een wit bloesje.

Een rood rokje! Ik had geen rokje, dat een kleur had. Ik was bijna zeven en groeide hard. Als er een rokje te kort was, werd er van een andere stof een rand onderaan gezet. Maar nu kwam er een rood rokje!

Moeder ging naar boven en kwam terug met een sloop, waarin ze al een paar jaar onze vlag bewaard. Ze legde de vlag op tafel en speldde daar de stukjes krant op vast. Ik pakte een stuk krant, dat over was. De pop hield ik met haar haren boven de krant. Ik wilde nadoen, wat er elke dag met mij gebeurde. Ik moest dan aan tafel zitten en mijn hoofd goed boven een krant houden. Moeder kamde net zo lang tot de kleine beestjes op de krant sprongen, die ze daarna zo snel mogelijk dood drukte.

Het lukte mij niet.De draadjes op het hoofd van de pop waren te dik voor de kam.

Moeder pakte de schaar en wilde knippen. Ze legde de schaar weer neer. Even later pakte ze opnieuw de schaar. Nu hield ze hem langer vast… legde hem weer neer, trok de spelden uit de vlag en stapelde de stukjes krant op. De vlag werd keurig opgevouwen en weer in het sloop gestopt. Er werd niet meer gesproken over een rood rokje, een blauw broekje en een wit bloesje.