De afgelopen dagen had ik dienst bij de krant. Donderdag was het een officiële vrije dag, maar niet voor mij. Ik had een combinatie van weekenddienst (want vrije dag) en schuifdienst. Het woord schuifdienst is volgens mij door mijn collega/chef Peter Schat bedacht. Het is versimpelde voorstelling van de taak die je die dag hebt. Je schuift de krant door naar de drukkerij. Dat is het principe achter een schuifdienst.
Nu is zo’n Hemelvaartsschuif nog weer wat anders dan een gewone schuifdienst. Die op Hemelvaart is korter, want op die dag komt er geen krant uit. De collega’s die op de woensdag voor de Hemelvaartsdag werkten, hebben de krant al grotendeels volgegooid. Het enige wat ik om zo’n dag moet doen, is alles wat nog niet tegen gelezen is (een ander woord voor: eindredactie op uitgeoefend is), moet ik lezen. Spel- en stijlfouten moet ik er ook uithalen. En als ik dat gedaan heb, moet ik soms nog halsbrekende toeren uithalen met de vormgeving. En een ander belangrijk onderdeel is: foto’s kiezen. Dat blijkt in de praktijk nog best wel lastig. Want bij foto’s kiezen komt ook zoiets als persoonlijke smaak om de hoek kijken. Niettemin heb ik nu weer een Hemelvaartse schuif en een gewone schuifdienst (vandaag) achter de rug. Wat mij betreft is het nu wel weer tijd voor het weekend. Natuurlijk hoop ik dat de lezers van de krant morgen genieten van de krant. Aan mij zal het niet liggen, want ik heb tussendoor vandaag ook nog mijn rubriek retrowoord over het woord ‘bevroeden’ geschreven en nog een heuse spread gemaakt over het boek Echte Vrienden van Fons Dellen.