Het boek van Joris Luyendijk over de praktijken bij de Britse banken heeft me dit weekend behoorlijk aan het denken gezet. Vooral ook omdat de banken niet de enige bedrijven zijn waar het grote geld regeert en de menselijke maat wordt vergeten.

Iemand stelde naar aanleiding van mijn blog over Joris’ boek dat het niet alleen bij internationale bedrijven net zo toegaat, maar bijvoorbeeld ook in de gezondheidszorg. Ook daar gaat het al heel lang niet meer alleen om patiënten beter maken, maar om targets en budgetten. Als het om kleine, niet levensbedreigende ingrepen gaat die bijvoorbeeld uitgesteld worden van november naar januari, kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar dit bericht schokte me. http://nos.nl/artikel/2036009-ziekenhuizen-pingpongen-met-kankerpatienten.html .

Het zou een mooi nieuw onderzoeksproject zijn voor een landelijk werkende journalist om de onderste steen boven te krijgen. Welke keuzes worden er gemaakt in de gezondheidszorg? De kant van de financiering is een heel belangrijke. Het mag niet zo zijn, dat mensen niet zorgvuldig gediagnosticeerd worden, omdat dat te veel geld kost. De andere kant is er ook: moet je eindeloos blijven behandelen? Het is dat ik in/voor een regio werk zonder academische ziekenhuizen, maar anders had het me superinteressant geleken om een tijdje ‘onder doktoren’ te verkeren.