Een blog staat of valt met de lezers. En eerlijk gezegd doe je het daar ook voor. Je wilt mensen informeren, amuseren, prikkelen, boeien, ergeren, motiveren en nog veel meer. Toen ik met mijn blog begon, meende ik een grote voorsprong op de studenten met en voor wie ik werk te hebben. Want ik zou al een publiek hebben, dat op mij aan het wachten was. Het enige wat ik hoefde te doen was het te activeren. Daarom koppelde ik mijn blog aan Twitter (meer dan 500 volgers), Facebook (meer dan 250 vrienden) en LinkedIn (meer dan 500 contacten). Kat-in-het-bakkie. Dacht ik.
De statistieken van deze site vertellen een ander verhaal. Het is niet niets, maar ik heb in een maand tijd ook geen honderden bezoekers. Waar ligt dat aan? Daar ga ik een aantal blogpost aan wijden. Vandaag: de inhoud
Ik kan zien welke posts het meeste tot de verbeelding van de lezers hebben gesproken. Hierbij de top drie:
1. Tien dingen die ik van Joris Luyendijk leerde
2. Slecht advies van voorlichters
3. Tot het gaatje gaan voor de krant.
Slecht scoorden:
1. Ik lijd aan de latten-factor
2. De paarden van Hitler
3. Het is weer nakijktijd.
Hierdoor krijg ik een beeld van wat de lezer wil lezen. Daarover een volgende keer meer! Tips, opbouwende kritiek en dergelijke wordt zeer gewaardeerd. Dus laat eens een reactie achter!
Ik heb het gelezen!
Leuk!!
Het lijkt mij, dat je vooral zou moeten willen schrijven wat jezelf interesseert. Toch?
Het punt is dat ik veel leuk vind om over te schrijven. Dat is ook de reden waarom ik journalist ben geworden. Maar ik schrijf ook echt voor mijn publiek. Als ik het alleen voor mezelf zou doen, zou ik wel een dagboek bijhouden 😉