Waar houdt de journalist op en begint de activist? Dat heb ik me de afgelopen dagen afgevraagd. Jullie hebben er waarschijnlijk al wel wat van gemerkt. Mijn passie als mens bijvoorbeeld voor de hulp aan vluchtelingen.

Vandaag had ik weer zo’n gevoel. Ik schreef een artikel voor de krant van vandaag (vrijdag) over een Joods monument dat in Baarn opgericht wordt. 70 jaar na de bevrijding. En alsof dat al niet erg genoeg is (die omgekomen mensen hadden al veel eerder erkend moeten worden), worden mensen ondertussen ook nog geschoffeerd. Ik had vandaag een nabestaande aan de lijn, die enorm kwaad was over het feit dat er weer niet naar de nabestaanden geluisterd wordt. Dat het monument onthuld wordt op een aparte datum en niet op 4 mei. Er speelde nog veel meer. Ze was enorm geëmotioneerd en ik begreep dat. Zou het wel ten goede willen keren (daar begint de activist…).

Ik las een artikel van journalist Eric Smit op de website van Villamedia in het kader van het mediacafé NL dat de Vereniging van onderzoeksjournalisten (VVOJ) houdt op 19 oktober over dit onderwerp. Hij gelooft – net als ik – niet in de objectieve journalist. ,,Je kiest een kant. Die van de waarheid en de rechtvaardigheid”, zegt hij.

Smit: ,,Wat mij betreft is het een plicht van iedere journalist om ernaar te streven volstrekt onafhankelijk te zijn. (…) Maar onafhankelijk zijn is iets fundamenteel anders dan het nastreven van objectiviteit. (…) Objectiviteit is vooral een journalistieke mythe. Objectiviteit veronderstelt een totaal gevoelloze, rationele toestand waarin keuzes gemaakt worden over gebeurtenissen en feiten die voor anderen van levensbelang kunnen zijn. Dat is een onmenselijke staat van bewustzijn”.

Ik denk inderdaad dat objectiviteit in deze vorm niet zou moeten bestaan. Er is niets mis met een journalist die kleur bekent. Een journalist die aangeeft waar hij of zij voor staat. Maar dat moet mijns inziens wel alleen in opiniestukken. Als verslaggever word je geacht de feiten weer te geven. Hoor- en wederhoor. De lezer zelf tot conclusies te laten komen. Dat kan alleen als je je heel goed in de materie hebt verdiept. Als je weet wat er speelt. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dit in de dagelijkse praktijk wel lastig is. De krant moet gevuld worden. Met een beperkt aantal mensen. En dat staat een uitgebreid onderzoek wel eens in de weg…

(Ik zou het leuk vinden als je jouw mening met mij hierover wilt delen, laat gerust een reactie achter!)