De jaarlijkse conferentie van de European Jounalism Training Association werd dit jaar in Milaan gehouden. Beslist geen straf voor docenten journalistiek. De conferentie leverde me vijf inzichten op. 

1.  Alles wat je op het web zet, blijft niet zomaar eeuwig bewaard. Data-opslagcentra kunnen niet eindeloos opslaan. Dat kost enorm veel geld. Ralph Dfouni, maker van productie Life in hold van Al Jazeera over Syrische vluchtelingen.

2. Denk aan ‘elastic storytelling’. Verhaal kan steeds verder uitgebreid worden. Houd daar bij voorbaat rekening mee! Ivan Giordano, maker van productie ‘The case of pirate fishing’, een game op internet van Al Jazeera. Eerst was de webdoc er, daarna de game.

3. Studenten moeten het romantische idee achter zich laten dat journalistiek alleen maar over schrijven gaat. En docenten moeten af van het idee dat studenten allemaal digitaal/multimediaal ingesteld zijn. Zelfs al zijn ze ‘digitaal geboren’ toch houdt dat niet in dat ze geen moeite hebben met digitale tools. Stefano Rizzati, docent aan de scuoli di giornalismo Walter Tobagi in Milaan. Op Medium hebben zijn studenten over expo 2015 geschreven. 

4. Er is een vorm die geschikt is voor elk element van een verhaal. Het maakt niet uit of je het online of op papier vertelt. Alexandra Stark van de Schweizer Journalistenschule in Luzern. Ze ontwierp een schema om de studenten te helpen bij het kiezen van een vorm.  

5. Journalisten zijn niet per definitie goede vertellers of docenten. Ze kunnen een prachtig product gemaakt hebben, maar er op een didactisch goede manier over vertellen, is nog wel iets anders. Desalniettemin heb ik enorm veel mooie voorbeelden gezien van producties. Dus daar kan ik echt wel wat mee! 

P.s via Google kun je alle genoemde voorbeelden vinden!