Het is geen tsunami aan vluchtelingen die op ons afkomt. Als je naar het percentage mensen kijkt dat hier in Nederland zijn heil zoekt, is dat maar zo’n klein deel op de Nederlandse bevolking dat je je er niet al te druk over moet maken. Die mensen kunnen we best in Nederland kwijt zonder dat we economisch gezien in de problemen komen. Waarom dan toch dit artikel?

Op verschillende manieren ben ik betrokken bij vluchtelingenopvang. Eerst privé vanwege vrijwilligerswerk dat ik deed in een crisisnoodopvang en daarna ook professioneel (vanuit mijn werk als journalist). En als je dan wat langer meedraait en heel veel informatie over je heengestort krijgt, dan moet je toch tot een aantal conclusies komen. Daarom:

Stelling 1: Organisaties en gemeenten die betrokken zijn bij de opvang van vluchtelingen doen dat niet zo maar. Er is altijd een achterliggend motief. Vaak heeft het te maken met vlagvertoon en ego’s. Zo ken ik het verhaal van een gemeente die een opvang voor langere tijd gaat realiseren. Dat moet natuurlijk netjes geregeld worden. Maar vanuit de betreffende gemeente moet dat niet meer gaan kosten, dan het geld dat de Centraal Orgaan opvang Asiel zoekers (COA) wil betalen. Dus worden zoveel mogelijk vrijwilligers bij het project betrokken om de niet-COA-taken uit te voeren. Er wordt in die gemeente zelfs een heuse sollicitatieprocedure voor een vrijwillige (onbetaalde!) algemeen coördinator opgetuigd. De vrijwilliger, die natuurlijk wel gekwalificeerd moet zijn, moet wel 32 uur in de week overdag beschikbaar zijn en moet bereid zijn om volledig aan de leiband van de gemeente te lopen.

Stelling 2: Vrijwilligers hebben ook een ”verborgen agenda”.  Dat is op zich helemaal geen probleem. Je houdt het langst iets vol als je daar ook voor gemotiveerd bent. En er is helemaal niets mis met mensen die vrijwilligerswerk doen:  om een leegte in hun leven te vullen, om zinvol werk te doen,  om hun c.v. op te poetsen voor de arbeidsmarkt, om gezien te worden door anderen, etc. Lastiger is het als mensen zelf niet door hebben dat ze het werk niet alleen voor de vluchtelingen doen. Want dan zie je de neiging dat mensen de vluchtelingen met al hun liefde en goede bedoelingen helemaal claimen en dat ze hen niet meer de ruimte kunnen geven die ze nodig hebben. Het kan er zelfs toe leiden dat ze menen te kunnen bepalen wat goed is voor de vluchtelingen zonder dat ze het hen gevraagd hebben.

Stelling 3: Niet alle vluchtelingen komen uit een situatie waarin ze in levensgevaar waren of waarin ze niet konden blijven. Er zijn op dit moment heel veel mensen in opvangcentra die op de vlucht zijn voor (oorlogs) geweld. Mensen die met gevaar voor eigen leven hebben moeten vluchten. Die door een hel zijn gegaan tijdens hun vlucht. Die daarbij ook geliefden verloren zijn.  Mensen die ook liever thuis waren gebleven, maar dat echt niet konden omdat ze dat niet zouden overleven. Maar er zijn altijd ook mensen die van deze situatie profiteren. Mensen die om economische redenen zich tussen de vluchtelingen hebben gemengd en die proberen om hier een bestaan op te bouwen terwijl ze thuis niet echt in nood verkeerden.

Stelling 4: de vluchtelingenopvang kost niet alleen wat in financiële zin, maar er zijn ook talloze bedrijven en mensen die eraan verdienen. Veel mensen willen maar al te graag het beeld scheppen dat de vluchtelingenopvang alleen maar (belasting)geld kost en dat onze economie eraan kapot gaat. Maar de andere kant is: duizenden Nederlandse mensen verdienen hun inkomen door op de een of andere manier voor de vluchtelingenopvang te werken: beveiligers, mensen bij de IND en COA, cateraars, fabrikanten van bedden, tafels, stoelen, ect, mensen die in wasserijen werken, mensen die bijvoorbeeld zo’n tentenkamp als op Heumensoord opzetten, etc., etc. Heel wat bedrijven en kantoren zouden de deuren kunnen sluiten of het op zijn minst slechter doen, als er geen vluchtelingen opgevangen zouden worden.